Göçmen Kuşlar , kuşların ve diğer hayvanların, kışın getirebileceği soğuk hava ve yiyecek azlığıyla baş etmek için kullandıkları pek çok uyarlamadan biridir. Bilim insanları ve natüralistler olarak biz sadece kuşların kışın nereye gittiğini değil, kuşların daha misafirperver koşullar arayışında nereye gittiklerini de biliyoruz. Geleneksel olarak, bilim adamları tek tek kuşları ele geçirdiler, etiketlediler ve serbest bıraktılar ve birinin, bir yerlerde bu kuşu bulacağını ve nerede olduğunu bildireceğini umuyordu.
Bununla birlikte, son yıllarda, uydu vericileri bilim adamlarına dünyadaki kuşları izlemek için eşi görülmemiş bir fırsat vermiştir. Bir kuş bir vericiye sahip olduğunda, uzay uyduları tarafından toplanan ve yeryüzünde bir bilgisayara bildirilen sinyaller yayar. Bu tekniği kullanarak, bilim adamları Alberta, Kanada'dan Mazatlan, Meksika'ya göç eden bir peregrin falcon belgelediler. Florida ve Gürcistan'dan yutulan kuyruklu uçurtmaları 5000 mil ötede Brezilya'da daha önceden bilinmeyen kışlama alanlarına kadar takip ettiler. Swainson’un şahinleri Kaliforniya’dan Kaliforniya’nın pampalarına gitti ve burada Kaliforniya, Colorado ve Saskatchewan’da Kanada’da bulunan şahinler de dahil olmak üzere binlerce Swainson’dan oluşan şahinleri bir araya getirdi.
Bazı kuşlar gerçekten epik göç uçuşlarına girer. Biyolog Robert Gill, 30 yılı aşkın bir süredir kuş göçünü inceliyor. 1976'da Alaska'nın güneydoğu sahilinde göçmen kuşlar üzerinde çalışıyordu. Küçük kuyruklu bir kuş olan bar-kuyruklu godwit'teki bariz yağ depolarından etkilendi. Bilim adamları, çılgın kuyruklu tanrıların kışlarını Yeni Zelanda ve Avustralya gibi yerlerde geçirdiğini ve muhtemelen hedeflerine ulaşmak için Asya üzerinden bir dizi uçuş yaptığını biliyorlardı. Gill, bu küçük kıyı kuşunun neden bu kadar ağır bir yağ tabakasına sahip olduğunu merak etti ve kuşun diğer kuşlara göre daha uzun uçuşlar için havada kalmasına izin verdiğinde merak etti.
Gill 30 yıl boyunca elinden gelenin en iyisini yaptı ve Pasifik Okyanusu üzerinden göç eden tanrıçaları arayan bir kuş gözlemcileri ağı kurdu. Son olarak, 2006'da, Gill'in Gill'in hipotezine yakalandı. O ve meslektaşları, uydu vericilerini bar kuyruklu tanrıçalara yerleştirdiler ve uçuşlarını izlediler. Dokuz uydu etiketli bar-kuyruklu godwits, sonbaharda Alaska'dan ayrıldı. Vericiler yerlerini Gill’in bilgisayarına yolladı. Bazen dizüstü bilgisayarında çalışan Google Earth programındaki sinyalleri izlemek için sabah 2'ye kadar kaldı. Bar kuyruklu tanrıçalar Pasifik Okyanusu boyunca güneye uçtu. Yol boyunca durmadılar. Bunun yerine, dokuz gün içinde 7.260 mil kadar yolculuk yaptılar - şimdiye kadar kaydedilmemiş en uzun uçuş. Godwits, Alaska'yı Ağustos sonu ile Kasım ayı başları arasında terk eder ve genellikle yolculuklarına başlamak için güçlü güney rüzgârlı bir fırtına sistemini bekler. Gill, göç eden tanrıçalar için fırtınalar, ateşler ve siklonları güneye doğru hızlandıran saatte 35 mil saatte ortalama hızları ölçtü.
Bu uzun yolculuklar inanılmaz derecede stresli olabilir. Bazı kuşlar göçmenlik yolculukları sırasında beslenmez ve yolculuklarını sona erdirmek için yağ ve antioksidan bakımından zengin meyvelerden oluşan mağazalara güvenmelidir. Epik göçlerde kuşların harcadığı inanılmaz miktardaki enerjiye rağmen, göçün temel avantajı aslında enerjinin korunmasıdır.
Kuşlar genellikle ekvatordan daha uzun yaz günlerine eşlik eden bitki örtüsünün patlamasından yararlanmak için daha kuzeyde (veya ekvatorun güneyinin güneyi) uçarlar. Uzun gün ışığından yararlanan saatler, gündüz kuşlarının (gündüz aktif, gece uyurken) tropik yıl boyunca kalan göçmen olmayan türlerden daha büyük kavramalar yapmasına izin verir. Sonbaharda kısaldığı günlerde, kuşlar mevsime uygun yiyecek tedarikinin az olduğu sıcak bölgelere dönerler.
Günler uzadıkça ve baharın dönüşü her zamankinden daha fazla olduğu için, bu kanatlı gezginlerin sesleri tekrar kulaklarımızı selamlayacak. Keşke o sesleri anlayabilseydik - çünkü onlar sadece göçmen maceralarının bir hikayesini ya da iki büyük ve küçüklerini anlatabilirler.
www.kovmatik.com.