Avustralya yaban hayatı bekleyen Büyük tehlike
PETER DOCKRILL 10 JAN 2018
Şu an Avustralya'da çok sıcak. Sıcaklık kayıtlarını yakan acımasız bir ısı dalgası, büyük orman yangınlarını tehlikeye atıyor - ve daha da kötüsü, yetkililer, minyatür ejderhalar olabilecek eski bir kundakçı küfürüne karşı koymak zorunda kalıyorlar.
Geleneksel Yerli Avustralya ekolojik bilgisini içeren yeni bir çalışma, 'ateşli yırtıcı raptorlar' olarak adlandırılan ve bilinçsiz olarak ateşlerini ateş eden, kuşlarından ve Ağaçkakan yanan çubuklar kullanan kuşkuları tanımlıyor.
Bu uçan savaş meydanları, Kara Uçurtma (Milvus migrans), Whistling Uçurtma (Haliastur sphenurus) ve Kahverengi Şahin (Falco berigora) olmak üzere en az üç bilinen türe yayılmıştır; ancak Yerli bilgide cehennem artışları gözlemlenebilirken, bu yüzden başka yerlerde.
Aboriginal menajerler ve orman yangınları ile uğraşan diğerleri, kontrollü yanıklara neden olan yangın söndürücülerin ateşlenmelerine neden olabilecek riskleri hesaba katıyor olsa da, kuş yangın yayılımının gerçekliği hakkında resmi şüpheler manzara yönetimi ve restorasyon için etkili planlama yapılmasını engelliyor " Gazetelerinde açıklıyor.
"Kuzey Avustralya'daki" Firehawk "Raptors tarafından kasıtlı olarak Ateşi Yayan," Bonta ve ark. Journal of
maruz kaldığı haberi şaşırtıcı ya da şok edici gibi görünse de, araştırmacılar bu yıkıcı olgunun binlerce yıldır gerçekten tanık olduğunun altını çizmek istiyorlar.
Penn State Altoona'dan coğrafyacı Mark Bonta'nın ekibinden birisi National Geographic'e "Hiçbir şey keşfedemiyoruz" dedi.
"Çalıştığımız verilerin çoğu Aborijin halklarıyla ortak çalışıyor ... Bunu muhtemelen 40.000 yıl veya daha fazla sürede biliyorlardı."
Ekibe göre, firehawk yırtıcılar yanan yangın cephelerinde toplanıyorlar ve orada ateş yakıcı çubukları alıp ateşler henüz kavurulmamış bölgelere bir kilometreye (0,6 mil) kadar ulaştırmak için aktif yangınlara uçacaklar.
Araştırmacılar, "Yırtıcıların atfedilen amacı, yangın söndürücülerin yarattığı yaralanma, yoldan veya alevlerden uzaktaki yangınları yakmayan yanmamış yerlere - örneğin alevler ya da dumanlar yoluyla av atmak için" yaymaktır.
Ekip ile yapılan röportajlarda belgelenen ve bazı araştırmacıların gözlemlediği bu davranış, yırtıcılara doğru alev duvarı ile sürülen avı görerek kaçan veya yakılmış kara hayvanları üzerinde beslenme çılgınlığına girmelerini sağlar.
Çalışma için ilham, Yerli doktor ve aktivist Phillip Waipuldanya Roberts'ın 1964 tarihli otobiyografisinde bir pasajdan geldi.
"Bir şahin pençesinde yanan bir sopa toplayıp yarım mil uzaktaki yeni bir kuru çim parçasına bıraktığını gördüm" sonra "kavurucu ve korkmuş kemirgenler ve sürüngenlerin çıkışı için arkadaşları ile birlikte bekleyin" dedi. ."
Elbette, herhangi bir hukuk öğrencisinin bildiği gibi, suçlar yalnızca fiziksel bir bileşene değil zihinsel bir unsura da sahiptir.
Bu durumda, kuşlar gerçekten ne yaptıklarını biliyorlar mı yoksa sadece yanlışlıkla samanlara (sintine) tutunuyorlar mı?
Araştırmacılar, bir çok şahidin görüşlerinin bu davranışın bir fitne olmadığını ve hatta daha korkutucu olduğunu düşündüğünü söyleyerek, bir paket avı gibi koordine edilmiş görünüyor.
Ekip, Avustralyalı etnobiyolog ve kuş bilimci Bob Gosford'dan birisi, 2016 yılında The Washington Post'a verdiği demeçte, "Gayratuitous değil" dedi.
"Bir amacı var, söylemek için bir niyet var, tamam, orada yüzlerce kişi var, hepimiz yemek yiyebiliriz."
Hipotez doğruysa, doğadaki bu yıkıcı yangınların yayılması için yeni bir güce sahip olduğumuzun kesinleştiği ve yerel Yerli halkın bunu bildiği anlamına gelir.
The Washington Post'a "Kuşlar sıfırdan ateş atılmıyor, ancak bir sonraki en iyi şey" dedi.
"Ateşin insana benzediği söylenebilir."
Bulgular Journal of Ethnobiology'de bildirildi.